“Ik zie jou wel voor de klas staan!”. Deze en andere hints uit mijn omgeving zetten wat in gang. Hoe kom je ertoe om voor de klas te gaan staan?
Na mijn VWO ging ik bedrijfscommunicatie studeren. Dat is een studie waar je overal mee terecht kunt komen. Ik koos het vanwege mijn affiniteit met taal maar met een behoefte meer te leren dan alleen die taal. Eenmaal afgestudeerd rolde ik de marketing in, later de online variant. Ik leerde over hoe je mensen het beste kunt aanspreken om ze te laten doen wat jij wil. Maar ik ontwikkelde mij binnen die marketingbanen vaak vanuit inhoud richting een coachende teamleiderrol. Het menselijke aspect van mijn functies werd mijn favoriete deel.
Tussen grofweg je 25e en je 40e levensjaar maak je een hoop mee. Veel leerervaringen die er in mijn geval voor zorgden dat ik steeds een beetje anders in het leven ging staan. Ik begon steeds meer om me heen te kijken in de samenleving en de verregaande commercialisering waar ik als marketeer mede-aanjager van was. Steeds meer realiseerde ik me dat dat wringt in mij. Is dit de manier waarop ik tot mijn 70e mijn werkend leven wil invullen: zonder in mijn optiek veel constructiefs bij te dragen aan de wereld? In een richting waar ik steeds minder achter sta? Er was een simpel antwoord: nee.
Fijn als je helder hebt wat je niet wil. Geen marketing meer. Maar wat dan wel? Daar komen weer de hints uit mijn omgeving in beeld. “Is het onderwijs niks voor jou?” hoorde ik steeds vaker in de gesprekken over ´wat dan wel´. Er was een zaadje geplant, wat zich langzaam maar zeker steeds verder ontkiemde. Toen ik zelf vader werd en met steeds meer kinderen in contact kwam, werd het me steeds duidelijker: wat vind ik het leuk om met kinderen bezig zijn.
Zo startte een gerichte, eerst vooral online, oriëntatie op het basisonderwijs. Dat maakte me enthousiast. En zo ging ik richting een volgende stap: de weg van marketing naar meester Tim. Daarover lees je meer in mijn blog “De weg naar de startlijn“